NIEUWS

Een column van N.E.C.-supporter Ton Bennink.

Dat het voetbal niet om aan te zien is. Oké. Ben ik wel gewend. Als N.E.C.-supporter ben je een soort boksbal. Maakt niet uit hoe hard de klap: je veert altijd wel weer terug. Van de mat gespeeld door Ajax of erger nog Vitesse? Uit de beker geknikkerd door een club uit de eerste divisie of zelfs door een hoofdklasser? Tijd heelt echt wonden. En ieder jaar is er weer de hoop op een wonderspits of spelbepaler die natuurlijk niet komt. De economische wetten zijn meedogenloos. Maakt niet uit: als Al mot ik krupe maar door de belabberde geluidsinstallatie van het stadion galmt en Weer trekken wij ten strijde van de Goffertribune rolt.

Maar ik vind het niet meer leuk. Niet omdat Twente en Ajax een oorwassing geven, maar omdat de ziel uit de club lijkt. Obligaat wandelt de stadionspeaker weer met een clubje uitverkorenen naar het doel voor de Goffertribune om in de rust het vervelende latjetrappen weer af te draaien. De nieuwe rechtsback straalt in alles uit dat die lak heeft aan het publiek en verrast werd door de contractaanbieding van N.E.C. De LEDwall draait al jaren met grote zwarte blokken op het scherm waardoor spelers als een soort Nobby Stiles (voor de jongeren middenvelder uit de jaren zestig en zeventig van Manchester United die een paar tanden miste) afgebeeld staan. Dit seizoen staat het ding maar helemaal uit. De stoelen verkleuren, de businesseats blijven leeg. Een programmaboekje schijnt er niet meer af te kunnen en zelfs de Open Dag dient door de supportersclub betaald te worden. Slechts supportersvereniging Legio Noviomagum onderscheidt zich nog met prachtige doeken en TD Carlos Aalbers werkt zich een slag in de rondte om voor een habbekrats een selectie samen te stellen. Die sfeer slaat neer op de toch al als nuilers bekenstaande toeschouwers. Fluitconcerten en scheldpartijen teisteren je oren bij een bezoek aan de club. Nieuwe spelers durven nog wel een actie te maken, maar de meeste spelers schuiven de bal liever door.

Hoog tijd dus voor bezieling. In de leiding, in het spel, in het stadion en daarom ook in het publiek. Dus leg wat duiten neer voor een goede geluidsinstallatie ledwall en fijne stoelen. Steek eens wat meer energie in de wedstrijdaankleding. Een externe rechtsback minder en je komt al een heel end. Geef je publiek het gevoel dat het om hen draait. Leg ze in de watten. Dan is die 1-6 tegen Ajax nog steeds zwaar kut, maar wel collectief zwaar kut in een omgeving waar de supporter zich thuisvoelt. Laten we die negatieve spiraal doorbreken. Want zo stappen supporters (en ik ook) op. Niet omdat de ploeg goals om de oren krijgt, maar omdat het wedstrijdbezoek simpelweg geen uitje meer is en je chagrijniger thuiskomt dan je wegging. Daar betalen mensen niet voor. En zonder hen is voetbal een spelletje van twee keer 45 minuten tussen 22 jongens op een grasveld. Dus hoog tijd voor de weg omhoog. Nu is de tijd. Ik wil weer lol in De Goffert en met plezier naar N.E.C. Champions League halen we voorlopig niet. Maar tot die tijd zouden we het in ieder geval wel wat vrolijker op kunnen maken. Dus spreekt je dit aan? Laat dan wat van je horen. Want die tweewekelijkse gang naar het mooiste plekje van Nederland laat je je toch niet afnemen?

Ton Bennink
@TonBennink
e-mail: echteenieseeers@gmail.com