De uitwedstrijd bij RKC Waalwijk is voor N.E.C. in een deceptie geëindigd. Persoonlijke fouten braken de Nijmegenaren op en een ontzettend pijnlijke 2-1 nederlaag was daarvan het gevolg.

De decembermaand, waarin voor N.E.C. vier competitiewedstrijd en een bekerduel op het programma staan, begon op Sinterklaasmiddag met een uitwedstrijd in Waalwijk. Of RKC van zins was om cadeautjes uit te delen viel echter nog maar te bezien, aangezien de Brabanders als nummer vijftien aan de ontmoeting begonnen en de punten dus keihard nodig hadden. Dat bleek ook wel uit de openingsfase van de wedstrijd, waarin RKC de bovenliggende partij was en de formatie van trainer Rogier Meijer er maar moeilijk uitkwam. Dat het na een kwartier spelen toch 0-1 werd, was dan ook aan een foutje van Etienne Vaessen te danken. De keeper van de thuisploeg verwerkte een corner niet goed en Jordy Bruijn was er als de kippen bij om te profiteren.

Die ietwat gelukkige openingstreffer gaf de mannen uit de Keizerstad wel het vertrouwen. Nog geen vijf minuten later had Ali Akman de 0-2 op het voorhoofd uit een voorzet van Elayis Tavsan, maar die inzet werd wel gekeerd door de RKC-goalie. Helaas vergat N.E.C. in die fase om echt door te drukken en werd er tot overmaat van ramp ook een 5 december-presentje aan de Waalwijkers gegeven. Twee verdedigers vergisten zich in de slimme Jens Odgaard, die plotseling alleen voor Branderhorst opdook en de 1-1 simpel aan kon tekenen. Dat was een forse tegenvaller voor N.E.C., dat even van slag was en pas vlak voor rust weer gevaar stichtte op de vijandelijke helft. Magnus Mattsson dook na de beste aanval van de eerste helft op bij de tweede paal, maar kreeg de bal niet in een leeg doel.

Met Ole Romeny en Calvin Verdonk als verse krachten probeerde N.E.C. na rust meer grip op de wedstrijd te krijgen. Met een vijfmansdefensie werd er iets meer zekerheid achterin ingebouwd en voorin was het aan de jongens met snelheid om voor onrust in de Waalwijkse gelederen te zorgen. Dat betekende echter niet dat RKC aan banden werd gelegd. Via Saïd Bakari speelden ze na ruim vijftig minuten een vrije schietkans bij elkaar en het was aan Branderhorst te danken dat het evenwicht werd behouden. Het plannetje van Meijer pakte sowieso niet helemaal uit zoals hij het bedoeld had. Aanvallend gezien bleef N.E.C. onmachtig en de hoop was gevestigd op een snelle uitbraak of een succesvolle standaardsituatie.

In de laatste twintig minuten van de wedstrijd pakten de Nijmegenaren dan toch het initiatief. Onder aanvoering van Javier Vet, die als invaller zijn ziel en zaligheid in de wedstrijd legde, werd er voor een overwinning gevoetbald en kreeg RKC het wat moeilijker. Die ploeg besloot dat een gelijkspel ook een mooi resultaat was en trachtte dan ook de rijen gesloten te houden, terwijl N.E.C. steeds vaker de weg naar voren zocht. Het gevolg daarvan was ruimte achter de Nijmeegse defensie, die in minuut vier van de blessuretijd ook nog eens benut werd door de aanvallers van de thuisploeg. Na stom balverlies konden er twee Waalwijkers door en was het Roy Kuijpers die de bal het laatste zetje gaf, N.E.C. daarmee in rouw dompelend.