N.E.C. is een club met een rijke historie. In de 120 voorgaande jaren hebben vele spelers het rood-groen-zwarte shirt mogen dragen en in deze serie laten we een aantal van die 'helden van weleer' weer eens aan het woord. Deze keer spreken we met de speler die ruim negen jaar geleden topscorer van de Eredivisie werd in het shirt van N.E.C., drie interlands speelde voor de Rode Duivels en vanuit Nijmegen een fraaie stap naar Club Brugge maakte: Björn Vleminckx.
Hi Björn! Hoe gaat het met je? Waar ben je deze dagen zoal mee bezig?
Met mij gaat alles eigenlijk heel goed, ondanks de uitbraak van corona en het hele rare jaar dat we daardoor hebben. Ik mag echt niet klagen. Ik kan blijven werken, want ik heb een eigen tuinbedrijf opgericht. Dat is natuurlijk in de buitenlucht en daar kan ik me mee bezig blijven houden. De mensen kunnen me eigenlijk bellen voor alles wat ze in hun tuin willen: onderhoud, aanleg, noem het maar op. Daar maken wij dan het beste van. Wat onmogelijk is proberen wij toch mogelijk te maken.
Je bent ook nog actief als voetballer. Hoe gaat dat?
Momenteel speel ik bij FC Oppuurs, een amateurteam op vijf minuten loopafstand van mijn huis. Veel jongens in het team ken ik echt al heel erg lang en ik heb zelfs nog samen gevoetbald met de trainer! Je kan het een vriendenteam noemen, maar we spelen wel op relatief hoog niveau. In België heet dat de Eerste Provinciale, daar zitten nog vijf niveaus boven. In dat team speel ik nu als nummer tien. Eerst was ik gewoon spits, maar ik was al niet de snelste en door de jaren verlies je toch wat meer snelheid, haha! Met mijn duelkracht sta ik nu achter de nummer negen, zodat hij de ruimte in kan.
Volg je N.E.C. nog op dit moment en hoe doe je dat?
Eerlijk gezegd volg ik het voetbal minder dan normaal, maar dan zijn KV Mechelen en N.E.C. de clubs die ik nog het meest voorbij zie komen. Ik volg de club op sociale media en houd de stand en de uitslagen in de gaten, dus ik weet dat N.E.C. op de vierde plaats staat. In België is het wel moeilijk om wedstrijden te kunnen bekijken en ik ben niet iemand die dan een livestream gaat opzoeken. Als ik zie dat er een wedstrijd is kijk ik 's avonds wat de uitslag is en uiteraard ben ik blij als er weer drie punten gepakt zijn!
Hoe vind je dat de club er op dit moment voor staat?
Het is wat het is. Het is moeilijk om te promoveren naar de Eredivisie, dat is de afgelopen jaren wel gebleken. In de jaren dat ik er speelde was N.E.C. net actief geweest in Europa en nu, tien jaar later, het tweede niveau. Een club met zo'n achterban en de supporters die ze hebben hoort daar eigenlijk niet.
Het seizoen 2010/2011 was een gedenkwaardig seizoen voor jou in ons shirt. Je werd topscorer van de Eredivisie met 23 goals. Is er één doelpunt of moment uit dat seizoen die de mooiste herinnering met zich meebrengt?
Eigenlijk kan ik me veel doelpunten uit dat jaar nog wel herinneren, maar de mooiste was toch zeker wel in de uitwedstrijd bij AZ. Ik zette druk op de keeper en die trapte hem lang weg, waarna wij op het middenveld het duel wonnen en de bal weer bij mij terecht kwam. Vanaf een meter of dertig schoot ik hem toen zo over de doelman heen! Dat was ook nog eens een belangrijke goal, want we kwamen met een punt terug uit Alkmaar. Die goal was erg bijzonder.
Heb je nog contact met voormalig ploeggenoten bij N.E.C.?
Heel zelden, helaas. Laatst stuurde ik nog eens een berichtje naar Ramon Zomer, destijds centrale verdediger. Dat is ook geen wekelijks contact. Dat is typisch voor de voetbalwereld, want als je gestopt bent of van team verandert spreek je niet vaak meer met jongens uit dat team. Echte vrienden maken is gewoon lastig als je een paar jaar later alweer naar een andere club gaat. Maar dat wil niet zeggen dat we geen goede groep hadden! Dat was zeker wel zo, waarbij Patrick Pothuizen de boel altijd op sleeptouw nam. Dat was wel een bijzondere man.
Mis je Nijmegen en de club wel eens?
Natuurlijk! Ik heb er mijn vrouw leren kennen dus ik blijf er wel iedere keer aan terugdenken, haha. Ik heb bij N.E.C. veel geleerd op voetbalgebied en er dus privé ook mooie dingen aan overgehouden. Daardoor zal ik mijn jaren in Nijmegen niet snel vergeten. Ook als ik een keer op bezoek kom word ik altijd heel hartelijk ontvangen, dus ik kom er graag. Laten we hopen dat er snel weer fans bij zijn en dat er een mooi feestje gevierd kan worden aan het einde van het seizoen. Dan kom ik mee vieren!
Je hebt bij veel grote clubs gespeeld en een indrukwekkende carrière gehad. Waarin verschilt N.E.C. van de andere clubs waar je onder contract stond?
N.E.C. is een grote club, maar eigenlijk ook een heel kleine club. Iedereen is een soort van familie. Spelers kwamen aan het bureau een kop koffie drinken met medewerkers en vrijwilligers van de club, dat was gewoon heel normaal. Iedereen is gelijk en zo gaan we ook met elkaar om. Het maakt niet uit of je terreinverzorger of op dat moment topscorer van de club bent, bij N.E.C. is iedereen belangrijk en is er respect voor elkaar.
Wat zou je onze fans graag mee willen geven?
Ze staan ook op het tweede niveau achter de club en zo hoort het ook. Laat de jongens niet in de steek, ook als het lastig gaat. Juist dan hebben ze de steun nodig. Als het goed gaat is het makkelijk om fan te zijn, maar als het minder gaat is het belangrijk dat er goede supporters zijn. Het is echt jammer dat het publiek nu niet de stadions in mag, want zonder publiek is de wedstrijd eigenlijk niets. Iedere speler heeft graag dat ze erbij zijn. Dus blijf positief, wat er ook gebeurt!
