N.E.C. is een club met een rijke historie. In de 120 voorgaande jaren hebben vele spelers het rood-groen-zwarte shirt mogen dragen en in deze serie laten we een aantal van die 'helden van weleer' weer eens aan het woord. Deze keer spreken we met een verdediger die voorop ging in de strijd, 238 wedstrijden voor onze club speelde en onder de koosnaam 'Leiwa' publiekslieveling is: Jeffrey Leiwakabessy.
Jeffrey, goedemiddag! Hoe gaat het met je en wat doe je deze dagen zoal?
Gelukkig gaat het allemaal goed met mij en met mijn gezin. Op dit moment kan ik mijn werkzaamheden in de jeugdopleiding van N.E.C. voortzetten en mag ik nog gewoon trainingen in groepsverband verzorgen. Dat betekent dat er voor mij niet zo heel veel verandert, met het enige verschil dat er nu even geen wedstrijden zijn om naar toe te werken. Gelukkig is dat niet zo heel erg, want in de jeugd draait het ook om ontwikkeling van spelers en daar kunnen we ons ook nu op blijven richten. Voor mijn vrouw en kinderen zijn de huidige omstandigheden wel vervelend. Zij zitten nu verplicht thuis.
Trap je zelf ook nog wel eens een balletje?
Nee, daar heb ik eigenlijk de tijd ook niet meer voor. In normale tijden ben ik overdag bijna de hele dag bij N.E.C. en 's avonds train ik het team van mijn zoontje bij OSC uit Oosterhout. Vanaf het huidige seizoen ben ik daar ook nog eens trainer van het eerste team, dus het is best druk. Als ik dan een keer vrije tijd heb breng ik dat het liefste door met mijn familie. Dat vind ik ook erg belangrijk.
Op dit moment ben je als hoofdtrainer van N.E.C. Onder 16 en assistent bij het Onder 21-elftal van Mark Otten actief. Wat wil je bereiken in je trainerscarrière?
Momenteel zit ik in mijn derde seizoen als hoofdtrainer van een team en mijn ambities zijn om daarin door te groeien en er achter te komen wat voor soort trainer ik ben. Het is uiteindelijk ook de bedoeling dat ik doorgroei naar het eerste elftal van N.E.C.. Of dat als hoofdtrainer of als assistent zou moeten weet ik nog niet, want ik moet mezelf nog ontwikkelen en het hangt natuurlijk ook af van een kans die je wel of niet krijgt. Eerst maar eens kijken wat ik zelf graag wil doen.
Hoe vind je dat het eerste elftal er nu voor staat?
Ze doen het hartstikke goed als je je realiseert waar de club vandaan komt. Er wordt veel gebruik gemaakt van eigen jeugd en dat typeert dit team ook. Die jongens brengen enthousiasme. Natuurlijk is het zo dat ze er niet altijd kunnen staan en daardoor laat je misschien her en der wat punten liggen, maar ik weet zeker dat ze hun stinkende best doen. Het gaat met ups en downs en dat hoort ook bij het voetbal. Ik zie dat er echt wel potentie in zit. Maar als je me vraagt of ik het jammer vind dat we niet in de Eredivisie spelen, dan beantwoord ik dat natuurlijk met een dikke ja. We zouden allemaal graag zien dat het beter gaat, maar we moeten er niet te lang bij stil blijven staan dat het nu niet zo is. Gewoon stappen blijven zetten.
Veel jonge jongens breken nu door in het eerste. Dat moet goed doen als je in de jeugdopleiding aan de ontwikkeling van die gasten gewerkt hebt.
Dat vind ik echt heel erg mooi. Dat komt ook doordat ik zelf vanuit de jeugd doorgestroomd ben naar het eerste elftal en als jongens dat bewerkstelligen ben ik daar heel erg gevoelig voor. Dat merkte ik al toen ik in mijn laatste periode als speler bij N.E.C. zat en jongens als Ferdi Kadioglu doorkwamen. Ik nam ze onder mijn hoede omdat ik het zo mooi vond dat ze de kans kregen en omdat het goed is dat die jongens doorbreken. We zitten nu eigenlijk in dezelfde fase en daar doe je het als jeugdtrainer gewoon voor.
Even naar jouw carrière als speler. Je hebt 238 wedstrijden voor de club gespeeld. Kun je één wedstrijd opnoemen waar jij de prettigste herinnering aan over hebt gehouden?
Eigenlijk zijn dat er twee. Allereerst wil ik de kampioenswedstrijd in april 2015 thuis tegen Sparta noemen. We kwamen uit een heel diep dal en deden dat door de records aaneen te rijgen en de competitie dik te winnen. Als je een titel samen kan vieren met de fans en door het seizoen heen zo veel hoogtepunten kan neerzetten, dan vergeet je dat nooit meer. Aan de andere kant staat ook de wedstrijd van een jaar eerder tegen Sparta, toen we degradeerden, me erg bij. Dat moet ik wel een beetje uitleggen, want dat klinkt vast gek, maar in die wedstrijd voelde ik een sterke band met de supporters. Na afloop was ik verslagen en overstuur omdat je niet wil degraderen met je club. Dat kwam keihard aan en bij de fans ook, maar toch zetten ze dat om en wisten ze mij op te beuren en te steunen door mijn naam te scanderen.
Dit verhaal maakt duidelijk dat je ontzettend trots bent op jouw band met de fans.
Ja, dat is ook gewoon zo. Dat ze er ondanks hun eigen teleurstelling en frustratie toch voor mij waren heeft mij toen heel veel gedaan. Ik heb op mijn eigen manier mijn ding gedaan voor deze club en altijd mijn best gedaan. Dat is gewoon hoe ik ben en dat werd gewaardeerd door de fans. Ik denk dat dat als jongen van de club het allermooiste is en daar ben ik heel trots op.
Hoe leg jij aan jonge talenten uit de jeugdopleiding uit wat het betekent om voor deze club te spelen?
Ik probeer ze mee te geven wat belangrijk is als je bij deze club speelt en wat de fans graag willen zien. Ik denk dat ik geliefd was bij de mensen op de tribune door de manier hoe ik voetbalde. Dat betekent niet dat iedereen dat zo moet doen, maar het publiek verwacht wel dat je alles geeft. Het moet niet alleen maar leuk voetbal zijn, maar keihard werken hoort er ook bij. Op dat niveau komen is leuk, maar er blijven is nog veel moeilijker en daar moet je je stinkende best voor doen. Dat probeer ik ze mee te geven. Hopelijk doen ze er wat mee en hebben ze daar profijt van.
Als publiekslieveling en iemand die altijd voorop ging in de strijd willen we je graag vragen om iets tegen de supporters te zeggen. Wat zou je ze mee willen geven?
Dat ze altijd positief moeten blijven over de toekomst, wat er ook gebeurt. Blijf de club ook in deze moeilijke tijd steunen en doe dat op creatieve manieren. We hebben ook al gezien dat ze dat doen met bijvoorbeeld die mooie spandoeken bij het stadion! Als speler doet het echt wat met je, want je wil gewoon die extra stappen zetten voor de supporters. Dat is al helemaal zo als er een volle Goffert achter je staat en ik hoop dan ook dat de spelers snel weer vooruit geschreeuwd worden door 12.500 man. Dat is het mooiste wat er is.
