Hij was amper drie maanden oud, toen hij met zijn vader en moeder huis en haard achterliet en naar Denemarken vluchtte voor de dreigende en uiteindelijk escalerende burgeroorlog in voormalig Joegoslavië. Desalniettemin voelt Dario Dumić zich nog altijd meer Bosniër dan Deen: “Mijn absolute droom is om ooit te spelen voor het nationale elftal van Bosnië-Herzegovina.”
Twee dagen voor de escalatie vluchtten jullie via Sarajevo naar Denemarken. Precies op tijd, kun je wel stellen.
“Zeker. Het was al wel een rumoerige periode en vooral mijn vader had het voorgevoel dat het uit de hand zou gaan lopen. Op het moment dat hij dat aan de rest van de familie uitsprak, werd-ie nog uitgelachen. ‘Een burgeroorlog? Zover gaat het niet komen’, zeiden ze. Maar zover kwam het uiteindelijk wel. Twee dagen nadat wij het land hadden verlaten, werd de luchthaven in Sarajevo gesloten, gingen alle grenzen dicht en kwam er een totale blokkade om de stad. Mijn ouders hebben uiteindelijk de juiste keuze gemaakt; we hebben zoveel geluk gehad.”Je hebt van dit alles zelf natuurlijk weinig meegekregen.
“Klopt. Maar voor mijn ouders is het echt een enorme stap geweest. Het enige wat we bij ons droegen toen we vluchtten, waren twee zakken met kleding en wat geld. In voormalig Joegoslavië leefden mijn ouders een bevoorrecht leven, ze hadden het goed. Eenmaal in Denemarken moesten ze helemaal vanaf nul beginnen; een nieuwe taal leren, kennismaken met een totaal andere cultuur. De media in Denemarken berichtten elke dag over de oorlog thuis en ze zochten vaak contact met hun familie, maar dat was gewoonweg onmogelijk, omdat alle elektriciteitsverbindingen waren uitgeschakeld. Voor mij persoonlijk lag dat natuurlijk anders, het voelde altijd alsof ik in Denemarken geboren ben.”Maar in de loop der tijd ben je je steeds meer Bosniër gaan voelen
“Dat gevoel heb ik altijd wel gehad. Ik heb mijn roots nooit verloochend en ben nog elke dag trots op het feit dat ik in Bosnië-Herzegovina geboren ben. In onze eerste jaren in Denemarken hebben we als gezin veel gepraat over de situatie ‘thuis’ en ik keer bovendien elk jaar minstens twee keer terug naar Bosnië, om onder andere mijn grootouders, neven en nichten weer te zien. Als toerist is het leuk Bosnië-Herzegovina en dan met name Sarajevo te bezoeken, maar voor de lokale bevolking daar is het leven niet altijd makkelijk. Ik ben opgegroeid in West-Europa en kan de vergelijking met daar dus makkelijk maken: de economische en sociale controle is hier veel beter.”In Denemarken ben je uitgegroeid tot professioneel voetballer en ondertussen heb je voor verschillende nationale jeugdelftallen interlands gespeeld. Mocht de kans zich echter voordoen, heb je wel eens gezegd, dan is de keuze tussen het nationale team van Bosnië-Herzegovina en dat van Denemarken makkelijk gemaakt.
“De wens om ooit voor Bosnië-Herzegovina uit te mogen komen, leeft enorm bij mij, dat klopt. Ik ben Denemarken enorm dankbaar voor het feit dat we daar de kans hebben gekregen ons leven weer op te pakken, ik hou van het land en de mensen daar. Maar zoals ik al zei: ik voel me meer Bosniër dan Deen. De mensen in Bosnië-Herzegovina hebben het niet allemaal goed en men klampt zich daar dan ook heel erg vast aan de successen van het nationale elftal, ze identificeren zich ermee en zijn trots op de natie. En ik heb de hoop en wens om aan die trots bij te mogen dragen. Ik wil hen helpen, blij maken.”Heb je het gevoel dat je via N.E.C. ooit de stap naar het nationale elftal van Bosnië-Herzegovina zou kunnen maken?
“Absoluut. De overstap van Brøndby naar Nijmegen is bijzonder snel gegaan en ik heb me snel aan moeten passen, maar daarin ben ik volgens mij best geslaagd. De Nederlandse competitie is voetbaltechnisch nog altijd een sterke en ik heb zeker het gevoel dat ik me hier de komende jaren nog veel kan ontwikkelen. Mijn uiteindelijke doel is inderdaad om voor mijn geboorteland uit te mogen komen, maar dat zal de tijd moeten uitwijzen. Ik heb er een goed gevoel over. Tijdens de komende interlandperiode, in maart, spelen we een oefenwedstrijd tegen Luxemburg. de bondscoach heeft al aangegeven in de nabije toekomst nieuwe jongens in te gaan passen. Bovendien lijkt er een zekere generatieswitch plaats te gaan vinden. Veel oudere jongens stoppen met hun interlandcarrière nu we niet deelnemen aan het Europees Kampioenschap in Frankrijk deze zomer. Ik moet er nu voor gaan zorgen dat de trainer niet meer om me heen kan.”
